İnsanlık tarihinin bütün evrelerinde verilen demokrasi mücadelesinde ölüm, acı ve gözyaşı hep ola gelmiştir.

Bugün Silvan, Cizre, Nusaybin, Silopi, Sur ve bölgenin pek çok yerinde ağıtlar ve isyanlar, insanların kulak zarlarını delecek kadar yakıcı iken siyaset dünyasının körleri ve sağırları oynamasına da akıl erdiremiyorum.

İşte size günümüzün ağıtlarına ağıt yakan 1954 Nazi Almayası'nda yaşananlarla ilgili Bernard Lewis'in yaktığı bir ağıt:

Kasvetinde Alman ovalarının
Donukluğunda İngiliz ormanlarının
Sefaletinde Polonya kentlerinin
Curcunasında Londra caddelerinin
Görüyorum, ölüyorlar.

Gözlerinde aldırışsız dostların
Somurtkan öfkesinde kölelerin
Kibrinde efendilerin
Hatırlamayışında kardeşlerinin
Görüyorum, ölüyorlar.

Istırabında düşüncenin
Kurşuni avuntusunda emeğin
Sıkıntısında aylaklığın
Kara sırtında kitabın
Görüyorum, ölüyorlar.



Umursamazca cilveleşen çiftlerde
Yemek dolu tabaklarda
Kadehte ve şarapta
Işıltılı, memnun gülümseyişte
Görüyorum, ölüyorlar.

Yumuşak ağında uykunun
Solgunluğunda uyanışın
Işıkta, gölgelerde
Tutkuda, pişmanlıkta
Görüyorum, ölüyorlar.



Acısında hatırlanan neşenin
Ateşinde hatırlanan acının
Umutta, unutmakta
Sancısında benliğin
Görüyorum, ölüyorlar.

Onlar kaybolanlar, unutulanlar
Saymakla bitmeyenler, umudunu yitirenler
İstenmeyen ölümün kamplarında
Umudun parmaklıklı kapılarında
Görüyorum, ölüyorlar.



Yumuşaklığında yaylıların
Ahenksizliğinde kentlerin
Altın yabanlığında güzün
Yeşil görkeminde yazın
Görüyorum, ölüyorlar.

Ölüm fırınlarında
Hiçe sayılmışlığın daracık ranzalarında
Ahmakların önyargısında
Sapkının bilmişliğinde
Görüyorum, ölüyorlar.



Esrimesiyle serbest kalmanın
Hüznüyle özgürlüğün
Tutsaklığında gözden ırak dostların
Uzaklığında galiplerin
Görüyorum, ölüyorlar.



Zincire vurulmuş çöllerde
Vaat Edilen Toprak hayaliyle
Yafes'in çadırında
İsrail'in çadır ipinin yanıbaşında
Görüyorum, ölüyorlar.



Onlar kaybolanlar, unutulanlar
Saymakla bitmeyenler, umudunu yitirenler
İstenmeyen ölümün kamplarında
Umudun parmaklıklı kapılarında
Görüyorum, ölüyorlar.