Bugun...

Türkiye 'Genç ve İş' Hususunda Nasıl Bir Ülke Oldu?

	Esra ŞAHİN YÜREĞİMİN GÖTÜRDÜĞÜ YER
	[email protected]

Tarih: 18-07-2017 23:17

Genel olarak alanım sebebi ile eğitim, toplum ve insan ilişkileri hakkında bir yorum yapmak istiyorum. Türkiye her şeyden önce bizim vatanımız, kısaca canımız. Buna karşı olan yok elbette ki. Fakat olayın çok daha farklı bir boyutu var. Bir ülkenin kalkınabilmesi ve bir arada kalabilmesi için insanlarının iyi bir ilişki içinde olması ve birbirine her daim destek olması gerekir. Biz böyle miyiz? Maalesef hayır!

Sebeplerine kimlerin vesile olduğunu tartışmaya girmeden ülkedeki son durumu üzülerek her birimiz görüyoruz. Torpilin varsa ve önemli bir isimsen istersen küfür et yine de bir bildiği var deyip el üstünde tutarlar insanı. Ama yeni ve parasız ya da torpilsiz isen istersen uzaya çıkacak formül olsun elinde yine de beş kuruş değerin olmaz insanlar gözünde.

Eğitim sınırları içinde gençlere haksızlık yaptığımız bir ülkeyiz mesela bu aralar. İstediği mesleğe sahip olan insan sayısı yarı yarıya gibi ülke içinde. Ya da mesleğinde yükselsin, çok iyi olsun diye çaba sarf edenlerin bir çuval para yükü ödemesi gereken bir ülkeyiz. Ama para kazanması için iş arayan nesillere de "hani tecrübe" diye soracak kadar da düşüncesiz bir zihniyetiz.

Yeni mezunlar iş yapmak ister kendini kanıtlamak ister, "Sen ne bilirsin be!" diyerek değersizleştiren sonra da "Bu gençlik de bir işe yaramıyor!" diyerek düşünmeden yorum yapan bir ülke gibiyiz. Haksız mıyım? Hangi yürekli işletme stajyerleri yetiştirmek için elini taşın altına koyabiliyor? Sanki Acıbadem gibi yerlere gelmeden önce kendi işimizi kurmak herkese nasip olabiliyor gibi davranılıyor. Sonra da beyin göçü neden oluyor ki bu ülkeden diye hayıflanıyoruz. Acaba neden?

İnsanlar arasındaki toplum içindeki ilişkilere değinmeye gerek bile yok sanırım. Sokakta yürümekten korkar hale geldik. Ama doğruları söyleyen, anlatan, bildirmeye çalışan insanlara "Üfff çok saçma, ne gerek var buna?" diyerek kulak tıkamaya da alışığız biz.

Yazıyorum şimdi bunları, belki de yükseliyor sesler "Üfff bu nereden bilecek be bunları, daha dünkü çocuk!" diye. Ama biliyor musunuz? Umrumuzda olmaması gerektiğini öğrendim bu seslerin. Umrumuzda olup üzüldüğümüzde gençliğimizin iksirini yok ediyorlar.

"Sen ne bilirsin?" diyenlere bir cevabım var. "İlim Çin'de dahi olsa gidip alınız" ve "İnsanların en hayırlısı insanlara faydalı olanıdır" hadislerinden güç alarak söylüyorum cevabımı. Yaş veya statü fark etmez. Bilgi paylaştıkça güzeldir ve bu işin küçüğü büyüğü olmaz! Hee olacağını düşünenlerinin de dönüp sonradan "Neden bu gençlerde iş yok?" demeye de hakkı olmaz!

Bu yazı 2386 defa okunmuştur.