Çocuklarınızın eğitim gördüğü ilkokul, ortaokul, lise ya da yüksek okulun herhangi bir bölümünde…

Yaşadığınız mahallede bulunan ve çocuklarınızın gönüllerince doya doya oynayarak keyfini çıkardıkları oyun bahçelerinde…

Arkadaşlarınızla gidip oturduğunuz ve bir bardak demli çayın buğusunda dertleşerek sohbet ettiğiniz çay bahçeleri ya da parklarda…

Acıktığınızda yemek yiyip içerek beslenebilmek amacıyla gittiğiniz lokanta, restoran ve pastane gibi yerlerde…

Yaşamınızı devam ettirmeniz için gerekli olan gıda, giyim vb gibi her türlü ihtiyacınızı gidip aldığınız market ve alışveriş merkezlerinde…

Tüketici değil üretici bir insan olarak ülke ekonomisine ve topluma faydalı bir birey olmak amacıyla aynı odada yan yana masalarda çalıştığınız iş yerlerinde…

Kültürel yönden kendinizi yetiştirerek aydın ve bilinçli bir insan olabilmek amacıyla gittiğiniz opera, tiyatro, sinema, konferans, kütüphane vb gibi salonlarda…

Yolda sokakta günlük yaşamın akıp gittiği trafik sıkışıklığında…

Şehir içi ya da şehirlerarası yolculuk yaptığınız otobüs, tren vb gibi toplu taşıma araçlarında…

İbadet ederek dini vecibelerinizi yerine getirmek amacıyla gittiğiniz cami, cem evi vb gibi ibadethanelerde…

Aynı çatı altında onlarca komşudan oluşan apartman dairelerinde…

Ailenizden yakın birinin mutlu gününde bulunabilmek amacıyla gittiğiniz düğün salonlarında, vefat eden akraba veya tanıdıklarınızın arkasından okutulan mevlitlerine katılabilmek amacıyla gittiniz mevlit salonlarında…

Yaz mevsiminin bunaltıcı sıcaklarında biraz da olsa serinleyerek nefes alabilmek amacıyla gittiğiniz yüzme havuzları ile sağlıklı bir yaşam sürdürebilmek amacıyla gittiğiniz kapalı ya da açık spor alanlarında…

Büyük ya da küçük tuvalet ihtiyacınız geldiğinde gidermek amacıyla rahatlıkla her yerde bularak gittiğiniz tuvaletlerde…

Velhasıl yollarda, sokaklarda, caddelerde, yaya kaldırımlarında, yaya geçitlerinde, sosyal ve kültürel alanlarda, eğlence merkezlerinde; diğer bir deyişle insanların var olduğu ve yaşadığı kapalı ya da açık tüm alanlarda BENİ DE GÖRÜYOR MUSUNUZ?

Evet, bu soruma açık yüreklilikle yanıt verebilir misiniz?

Verilen yanıtları duyar gibiyim…

İnsanların büyük bir bölümünün verdiği cevap “Evet, seni görüyoruz” şeklinde olduğuna eminim…

“Evet, seni görüyoruz” diye yanıt verenlere bir sorum daha olacak.

Peki, beni görüyorsanız da; çocukluklarınızın doyasıya oynayabildiği oyun bahçelerindeki dönme dolaplarda, tahterevallilerde, kaydıraklarda, salıncaklarda ben neden oyun oynayamıyorum?

Eğitim engellilerinde hakkıdır demenize rağmen çocuklarınızla aynı okula ben neden gidemiyorum? Çocuklarınızla aynı sınıfta ve aynı sıralarda oturarak eğitim görmemize neden karşı çıkılıyor? Okuldaki sınıflarımızın kapatılması neden isteniliyor?

Kültürel faaliyetlerin yapıldığı tiyatro, sinema vb gibi salonlara ben neden gidemiyor ve sevdiğim tiyatro oyunu ile sinema filmlerini izleyemiyorum?

Ailenizle, sevdiklerinizle gidip yemek yediğiniz, içtiğiniz lokantalar ile pastanelere ben neden gidip yemek yiyemiyorum? Sizlerle aynı mağazalara, market ve alışveriş merkezlerine gidemiyorum?

Sizler her yerde bulunan tuvaletlere rahatlıkla giderek ihtiyacınızı görebiliyorken ben neden gidemiyorum? Hiç düşündünüz mü birçok engelli insanın böbrekleri neden iflas ediyor?

İnancınızın gereğini yerine getirmek amacıyla gittiğiniz cami, cem evi vb gibi ibadethanelerin içerisine giremediğim gibi kapısının önünden dahi neden geçemiyorum?

Oturduğunuz apartmanlarda kadın-erkek, yaşlı-genç her insan oturabilirken ben neden komşu olarak istenmiyorum?

Sizler kardeşlerinizin veya davet edildiğimiz akraba düğünlerine katılabilmek amacıyla her düğün salonlarına gidebiliyorken ben neden gidemiyor ve mutlu anlarına ortak olamıyorum?

Kendi ayaklarımın üzerinde durmak ve üretici bir insan olarak aile bütçesine ve ülke ekonomisine katkıda bulunmak amacıyla çalışmak istediğimde neden iş taleplerim kabul edilmiyor?

Şehirlerarası yolculuk yaptığınız otobüslere rahatlıkla binip inerken ben neden kucaklarda karga tulumba taşınarak binmek zorunda kalıyorum?

Bu nedenleri daha çok sıralayabilirim… Çünkü bu neden dediğimiz olayları bizler her gün her an yaşamaktayız… Toplum olarak özel günler nedeniyle “Sizler bizlerin baş tacısınız”, “Sevgi her engeli aşar”, “En büyük engel sevgisizliktir”, “Sevgi engel tanımaz” vb gibi spontane kelimelerle yaşanılan gerçekleri ortadan yok edemezsiniz…

Sözün özü olarak, “Sizleri görüyoruz” diyenlere son bir kez daha sormak istiyorum… Sadece ekranlardaki Mucize 2 Aşk, Mucize Doktor vb gibi filmlerde acınacak zavallı insan gözüyle bakarken gerçek hayatta ise engelli komşu, engelli öğretmen, engelli öğrenci, engelli çalışan, engelli damat, engelli gelin, engelli müşteri istemeyenler kim?