O’NA GİDERKEN

(1999 da hac ibadeti için gittiğim Kabe’de kaleme aldığım şiirim)

  Bir ümidim kaldı  Allah’tan

                            O’nu da vermezse eğer

Ne yapayım “Ol” emri

                            Benim değil ki O’nun

O’na mahsus, ne taktir ettiyse

                            Boyun eğmeye değer

    Bilemedim… Bilemedim

                            Şayet bilseydim eğer

Bin can olsa hükmüne

                            Vallahi boynum bükük

Üzülürdüm bu halimi

                            Görmeseydin eğer

Her şeye kadir olduğunu

                            Bilmeseydim eğer

Ben, sevginin önünde

                            Diz çöktüm

Muhabbet davasına

                            Kalp koydum can koydum

Neyleyim kalbimdeki

                            Canda değilmiş meğer…

Sonu gelmeyen ömrümün

                            Bittiğini düşündüm

“Fedakarlık” “muhabbet” ve “ hasret”

                            Doğrusu değer…

   Neresine acısam hayatın?

                            Bir de hüsran uğramışsa

                            Her sahifesine

İşte perişanlık, iflas bu

                            Kaybettiysem eğer..

Gitmeye kararlıyım, kalmaya asla!

Yolumun sonu O’na varırsa…

Ne kaldı ki bana

                            Peşinde koştuklarımdan

Sorsan;

                            İbrete değer…

Affet…Sevemediğimiz,

                            Bizi seven rabbimiz affet!

Gadap etsen değermiş

Helak etsen bizi

                            Yeriymiş meğer…

    İstedim… ve verdin

Yapamadığım halde verdiklerine teşekkür

Vallahi istemezdim

Senden uzaklaştıracağını

                            Bilseydim eğer…

Taktir sende sende bilirim

Tastik senin kudret elinde

Mesut bilirim kendimi

Vermeyi murat edersen eğer…

Vermezsen ne diyeyim?

Öğrete bileyim

                            Teslimiyet zormuş meğer…

    Gözyaşlarım..

Hep aktı gözyaşlarım

                            Vuslata umman yaptım

Muhabbet yelkeni açıp

Ummana gemi saldım

Beklediğim var, bekleyenim var

Kavuşamazsam diye korkularım var

Emin et korkumuzdan

                            Nail et umduğumuza

Yoksa çare yok!

                            Sen onaylamazsan eğer…

Neyleyim lezzetini bu melun dünyanın

Hepsi acıymış meğer…

İstediğin olmuyor..O, “Ol” demedikçe

Oluyor O, “Ol” dedikçe

                            Tüm ümmet mani olsa bile..

Sıkıntı hafiflerdi, kamil olurdu iman

Emrindeki saadeti

                            İdrak etseydik eğer…

    Hakikat ve hikmet…

Mahrumiyet cehalettenmiş meğer…

Daha neler var,neler göreceğim?

Ömrümün şu arta kalan zamanında

                            Bilseydim eğer,

“Cefa” ya sabır, “Sefa” ya şükür sunardım

Ve karşılaşırdım bununla mevlayla..

Günahla da olsa,isyanla da dolsa

                            Sonuçta istiğfarla

O Rabbın huzurunda bulunmak yeter!...

     Aaah, ah! Bir o kadar da

Halime eyvah!

“Yazık” desem her sahifesine

 Ömrümün

“Telef” desem her saniyesine

                            Değer…

Hangi birini hangi birine

şikayet etsem

Sen varya…

Bilen,gören,duyan BİR yeter…

Sahip olamadığım değerlerime

                            Sen biç değer!

Yaşanmazmış bu hayat,

Kudret elini uzatmazsan hayatıma

                            Yaşanmazmış meğer….

    (O’NA GİDERKEN isimli 1999 da yayımlanan kitap çalışmamdan alıntı)